Czy widziałeś te sosny
tak dumnie wyniosłe,
Świerki niebotyczne
i dęby porosłe mchem brodatym
Od podstaw aż hen
po sklepienie.
Stare lipy – olbrzymy,
co są jak marzenie?

     Teren nadleśnictwa został ukształtowany przez działalność lodowców. Dominują tu tereny równinne, poprzecinane w południowej części nadleśnictwa wzgórzami morenowymi o średniej wysokości 150-170 m.n.p.m. Szczególnie ciekawe są wzniesienia w okolicach Mielnika utworzone w dużej części z utworów kredowych, na których rozwinęły się bogate florystycznie zbiorowiska muraw kserotermicznych.

     Większość gleb wytworzyła się z utworów czwartorzędowych na podbudowie glin i piasków zwałowych. W przeważającej części są to gleby płowe i rdzawe. Duża żyzność gleb sprawia, że są one doskonałą podwaliną do rozwoju żyznych siedlisk lasowych, których drzewostany tworzą głównie gatunki liściaste takie jak dąb, grab,lipa, brzoza i klon. Tworzą one zbiorowiska grądów o bardzo bogatej warstwie runa z wieloma chronionymi gatunkami roślin. Siedliska lasowe z przewagą gatunków liściastych są charakterystyczne dla południowej części nadleśnictwa i przeważają w głównym kompleksie leśnym o powierzchni ponad 13 tysięcy hektarów stanowiącym pozostałości dawnej Puszczy Mielnickiej.

     Duży kompleks leśny stanowi doskonałe warunki do bytowania zwierzyny. Można tu zaobserwować łosie, jelenie, sarny, dziki, a także rzadkie gatunki drapieżników tj. wilki i rysie.

     Odmienną budowę ma północno-wschodnia część nadleśnictwa. Dominują tu niewielkie kompleksy leśne z przewagą lasów sosnowych rosnących na ubogich glebach bielicowych. Pomimo zupełnie odmiennej budowy i struktury stanowią one cenne składniki naszych lasów. Teren nadleśnictwa przecina kilka rzek. W ich dolinach dominują łąki i pola które stanowią doskonałe siedlisko do bytowania wielu rzadkich gatunków ptaków.
Warto zatem odwiedzić nasze lasy i okolice w których oprócz odpoczynku czeka Was wiele niezapomnianych przeżyć związanych z obcowaniem z naturą.
Zapraszamy!